Իրանի և Միացյալ Նահանգների միջև բանակցությունների հինգերորդ փուլի ավարտից հետո Իրանի գլխավոր բանակցող, արտգործնախարար Աբբա Արաղչին հայտարարել է, որ «դա բանակցությունների ամենապրոֆեսիոնալ փուլերից մեկն էր»։ «Մենք անսասան ենք մեր դիրքորոշումներում։ Ամերիկյան կողմն այժմ հստակ պատկերացում ունի Իրանի դիրքորոշման վերաբերյալ»,- շեշտել է նա։               
 

Ատե­լու­թ­յան խոս­քի մեր­ժու­մը հատ­վա­ծա­կան չպետք է լի­նի

Ատե­լու­թ­յան խոս­քի մեր­ժու­մը հատ­վա­ծա­կան չպետք է լի­նի
20.12.2019 | 00:18
Խոր­հր­դա­րա­նի մե­ծա­մաս­նու­թյան ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­ներն ան­հան­գս­տա­ցած են 2018-ի քա­ղա­քա­կան վե­րա­դա­սա­վո­րում­նե­րից հե­տո երկ­րում ստեղծ­ված ա­տե­լու­թյան խոս­քի ու ան­հան­դուր­ժո­ղա­կան մթ­նո­լոր­տի առ­կա­յու­թյամբ: Մոտ մեկ ա­միս ա­ռաջ այս թե­մա­յով Աժ «Իմ քայ­լը» խմ­բակ­ցու­թյան եր­կու պատ­գա­մա­վոր՝ Թա­գու­հի Ղա­զա­րյանն ու Մա­րիա Կա­րա­պե­տյա­նը, փաս­տա­թուղթ էին պատ­րաս­տել, ին­չի ներ­քո, ըստ մեր ու­նե­ցած տե­ղե­կու­թյուն­նե­րի, սահ­մա­նա­փակ թվով պատ­գա­մա­վոր­ներ էին ստո­րագ­րել: Օ­րեր ա­ռաջ հար­ցը կր­կին օ­րա­կար­գում էր: Խոր­հր­դա­րա­նի թե՛ ընդ­դի­մա­դիր, թե՛ իշ­խա­նա­կան խմ­բակ­ցու­թյուն­նե­րը հա­մա­կար­ծիք էին՝ օր օ­րի ա­հագ­նա­ցող ա­տե­լու­թյան խոս­քի դե­մը րո­պե ա­ռաջ պետք է առ­նել, բայց ինչ­պե՞ս կամ ի՞նչ չա­փու­մով է ո­րոշ­վե­լու, թե ինչն է ա­տե­լու­թյան խոսք, ին­չը՝ ոչ, հս­տակ չէ: Ա­տե­լու­թյան խոս­քի դեմ պայ­քա­րի օ­րեն­սդ­րա­կան կար­գա­վո­րում­նե­րը քն­նար­կող աշ­խա­տան­քա­յին խմ­բի ղե­կա­վար, մե­ծա­մաս­նու­թյան ներ­կա­յա­ցու­ցիչ Սար­գիս Խան­դա­նյա­նի հա­մար, օ­րի­նակ, «թա­թիկ­ներ կտ­րել» ար­տա­հայ­տու­թյունն ա­տե­լու­թյան կամ ան­հան­դուր­ժո­ղա­կա­նու­թյան խոսք չէ, «Լու­սա­վոր Հա­յաս­տան» խմ­բակ­ցու­թյան պատ­գա­մա­վոր Ա­նի Սամ­սո­նյա­նը ոչ միայն «թա­թիկ­ներ կտ­րե­լուց», այլև «աս­ֆալ­տին փռե­լուց» ու «ծնոտ­նե­րին խփե­լուց» է ա­տե­լու­թյան հոտ առ­նում: «Բար­գա­վաճ Հա­յաս­տան» խմ­բակ­ցու­թյան պատ­գա­մա­վոր, ԱԺ մար­դու ի­րա­վունք­նե­րի պաշտ­պա­նու­թյան և հան­րա­յին հար­ցե­րի մշ­տա­կան հանձ­նա­ժո­ղո­վի նա­խա­գահ Նաի­րա Զոհ­րա­բյա­նի հա­մար ան­հան­դուր­ժո­ղա­կա­նու­թյան մթ­նո­լոր­տի ա­մե­նա­վառ դրսևո­րու­մը տան շե­մին ծաղ­կեպ­սակ դնելն է: Պատ­գա­մա­վոր Զոհ­րա­բյա­նը միա­կը չէ, ում հան­դեպ նման ա­րարք են կա­տա­րել: 2018-ի ապ­րիլ-մա­յի­սյան օ­րե­րին ոչ միայն ծաղ­կեպ­սակ, այլև սգո սև ժա­պա­վեն­ներ էին փակց­նում կամ դա­գաղ­ներ դնում ՀՀԿ-ա­կան պատ­գա­մա­վոր­նե­րի տնե­րի մոտ: Այն ժա­մա­նակ, սա­կայն, այ­սօր­վա իշ­խա­նա­վոր­նե­րից գրե­թե ոչ ոք չքն­նա­դա­տեց ե­ղե­լու­թյունն ու սթափ­վե­լու կոչ չա­րեց: Ի­հար­կե, ա­մեն վատ ա­րարք բու­մե­րան­գի հատ­կու­թյուն ու­նի, և ա­միս­ներ ա­ռաջ տե­սանք, թե ինչ­պես էին վար­չա­պետ Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նի ա­նուն-ազ­գա­նու­նով Գյում­րիում շիր­մա­քար տե­ղադ­րել: Թե՛ սև ժա­պա­վեն փակց­նելն ու ծաղ­կեպ­սակ դնե­լը, թե՛ գե­րեզ­մա­նա­քար տե­ղադ­րե­լը մեր­ժե­լի ու զազ­րե­լի ա­րարք է:
Հրա­շա­լի է, որ իմ­քայ­լա­կան­նե­րը ո­րո­շել են թո­թա­փել ա­տե­լու­թյան մթ­նո­լորտն ու փոր­ձե­լու են մի­մյանց սի­րե­լու ու հար­գե­լու ֆոն ստեղ­ծել երկ­րում, բայց այդ­պի­սի մի­ջա­վայր ու­նե­նա­լու հա­մար նախ և ա­ռաջ պետք է բա­վա­րար կամք ու «դուխ» ու­նե­նալ և ի­րերն ի­րենց ա­նուն­նե­րով կո­չել: Որ­պես ՀՀ քա­ղա­քա­ցի՝ ես ի­րա­վունք ու­նեմ չհա­վա­տա­լու խոր­հր­դա­րա­նի մե­ծա­մաս­նու­թյան ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­նե­րի ան­կեղ­ծու­թյա­նը, որ բռ­նու­թյան կո­չը կամ ա­տե­լու­թյան քա­րո­զը հատ­վա­ծա­կան են դի­տար­կում: Ի­հար­կե, քա­ղա­քա­կան դաշ­տում փլավ չեն բա­ժա­նում ու գոր­ծիչ­նե­րը քաղցր-մեղցր հա­րա­բե­րու­թյուն­նե­րով, կշ­ռա­դատ­ված, ի­րար նկատ­մամբ հար­գա­լից խոս­քով չեն փայ­լում, բայց, Փա­շի­նյա­նի ա­սած, պետք է ու­ղիղ կանգ­նել ու խոս­տո­վա­նել՝ «վզ­նե­րից բռ­նե­լը» կամ «պա­տե­րի տակ վնգս­տա­լը» նույն­պես ան­հան­դուր­ժո­ղա­կա­նու­թյուն է ծնում: Ան­կախ հան­գա­ման­քից, թե ով է բռ­նու­թյան կո­չեր ա­նում ու ա­տե­լու­թյուն տա­րա­ծում, պետք է դա­տա­պար­տել ու ա­սել՝ կանգ ա­ռեք: Վար­չա­պետ Փա­շի­նյա­նի նմա­նօ­րի­նակ ե­լույթ­նե­րին մեկ ան­գամ չէ, որ անդ­րա­դար­ձել ենք, բայց հարկ ենք հա­մա­րում ևս մեկ ան­գամ հոր­դո­րել՝ ան­հան­դուր­ժո­ղա­կա­նու­թյուն սեր­մա­նող բա­ռա­պա­շա­րից զերծ մնա­ցեք, հա­սա­րա­կու­թյու­նը շատ լավ է տես­նում թե՛ «աս­ֆալ­տին փռե­լը», թե՛ «պա­տե­րի տակ վնգս­տա­լը», թե՛ «ա­ռողջ ու հար­գա­լից» քն­նա­դա­տու­թյու­նը: Ա­տե­լու­թյան ցան­կա­ցած խոսք, սպառ­նա­լիք կամ բռ­նու­թյան կոչ, որ բնո­րոշ է հատ­կա­պես սո­ցիա­լա­կան ցան­ցե­րին, ան­թույ­լատ­րե­լի է: Երկ­րում տե­ղի ու­նե­ցող ցան­կա­ցած գոր­ծըն­թաց պետք է հիմն­ված լի­նի ի­րա­վուն­քի գե­րա­կա­յու­թյան վրա: Յու­րա­քան­չյու­րիս ար­ժա­նա­պատ­վու­թյունն ան­խախ­տե­լի է, ուս­տի պետք է հար­գել այ­լոց ի­րա­վունք­ներն ու ա­զա­տու­թյուն­նե­րը, և բա­ցա­ռել դրանց ոչ ի­րա­վա­չափ որևէ մի­ջամ­տու­թյուն: Սա է հա­մե­րաշ­խու­թյան գրա­վա­կանն ու փո­խա­դարձ հար­գան­քի մթ­նո­լորտ ա­պա­հո­վե­լու ե­րաշ­խի­քը: Իսկ մար­դու ի­րա­վուն­քը, ար­ժա­նա­պատ­վու­թյան պաշտ­պա­նու­թյու­նը չեն հան­դուր­ժում տար­բե­րակ­ված մո­տե­ցում­ներ, հետևա­բար պետք է բա­ցա­ռել որևէ եր­կա­կի ստան­դարտ:
Սևակ ՎԱՐ­ԴՈՒ­ՄՅԱՆ
Դիտվել է՝ 5619

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ